.png)
विकसित राजनीतिक–सामाजिक घटनाक्रमलाई लिएर अहिले अनेक समूहले फरक–फरक प्रकृतिको आन्दोलन गरिरहेका छन् । काठमाडौं महानगरले ठेलागाडामा ब्यापार गरिखाने वर्गलाई निषेध गरेको भन्दै सामाजिक अभियान्ता ईः ले एक सातादेखि राष्ट्रियसभा गृह अगाडि अविश्राम उभिएर सत्याग्रह गरिरहेका छन् । ईःले महानगरले निर्णय नसच्याएसम्म निरन्तर उभिने सत्याग्रहबाट पछाडि नहट्ने अडान लिएका छन् । आठ दिनपछि बल्ल वार्ता भएपनि सहमति जुट्न सकेन । नजिकै माइतीघर मण्डलमा राहत शिक्षकहरुले सडकमा सुतेर विरोध प्रदर्शन गरिरहेका छन् । नेपाल शिक्षक महासंघले सरकारसँग सहमति गर्दा आफ्नो माग नसमेटेको सडकमा सुतेर सांकेतिक विरोध जनाइरहेका छन् । तर यी दुई शान्त विद्रोहबारे सरकारले आवश्यक पहलकदमी लिएको देखिदैन । निरन्तर उभिदा ईःको स्वास्थ्य अवस्था कमजोर भइसकेको छ भने शिक्षकहरुको भद्र आन्दोलनको असर विद्यार्थीलाई परिरहेको छ ।
यसअघि पनि नेपालमा यस्ता भद्र आन्दोलन चल्ने गरेको छ । चिकित्सा स्वास्थ्य क्षेत्रको सुधारमा डा.गोविन्द केसीले पटकपटक अनशन बस्दै आएका छन् । अनशनबाट स्वास्थ्य अवस्था जटिल बनिसक्दा मात्रै सरकारले वार्ता गर्ने, तर त्यसबेला जुटेको सहमति कार्यान्वयन नगर्ने प्रवृत्ति बारम्बार दोहोरिने गरेको छ । आफ्नो छोराको न्याय माग्ने क्रममा अनशन बस्दाबस्दै गोरखाका नन्दप्रसाद अधिकारीको केही वर्ष अगाडि मृत्यु भएको थियो । सत्याग्रहलाई बेवास्ता गर्ने प्रवृत्ति निकै पुरानो हो । जबकी छिमेकी भारतमा महान्धा गान्धीको सत्याग्रहको शक्तिबारे अहिले दुनियाँभर विमर्श हुने गरेको छ । तर भद्र आन्दोलनलाई बेवास्ता गर्ने सरकारले आवेगलाई भने आवश्यक ठाउँ दिने गरेको देखिन्छ । त्यस्ता आवेगपूर्ण आन्दोलन मात्रै सफल हुने बुझाइ सामान्यकरण समेत भइरहेको छ ।
केही दिन अगाडि मात्रै शिक्षकहरुले सडक कब्जा गर्दा सरकारले तत्काल वार्ताको पहलकदमी लिएको थियो । तर धैर्यतापूर्वक र भद्र तरिकाले उठाएको आवाजलाई बेवास्ता गर्दा अहिले हिंसात्मक आक्रमणको विकल्प पहिलो रोजाइ जस्तो देखिने गरेको पाइन्छ । उदाहरणका निम्ति पोखरा अस्पतालमा बिरामीको मृत्यु भएपछि चिकित्सकमाथि आक्रमण र उक्त आक्रमणले चिकित्सकहरुको आन्दोलन चर्किएको छ । यदि भद्र आवाजको सुनुवाइ हुने गरेका थिए भने संभवतः चिकित्सकमाथि एकमाथि अर्को आक्रमणका घटना नहुन सक्थ्यो । तर आवेगपूर्ण गतिविधिलाई मात्रै प्राथमिकतामा राख्दा अहिलेको राजनीतिक परिस्थिति नै अलग मार्गतिर मोडिएको छ । जसले साम्प्रदायिक भड्कावदेखि अराजक गतिविधिले प्रश्रय पाइरहेको छ । तसर्थ नेतृत्वले जिम्मेवार र जवाफदेही कदम चाल्न आवश्यक छ, त्यो भनेको सत्याग्रहमा पनि सशक्त शक्ति हुन्छ भन्ने बुझ्न ढिलाइ गर्न हुन्न ।
