–दिप मंग्राती
“ए बुढा यहाँ छेउमा बसन, कति हिँडिराखेका ?”
“तिम्रो दबाई तयार गरेको नि....!”
“अब दबाइले के गर्छ र...? बरु बसन यहाँ, मेरो नजिकै !”
उ श्रीमतीको छेउमा गएर बस्यो ।
आजै मात्रै उनलाई अस्पतालबाट घर ल्याएको । डाक्टरहरूले अवकाश दिसकेका थिए उनलाई । अब परिवारसँगै राख्नु, चाहेको कुरा दिनु, सकेसम्म खुशी राख्नु भनेर ।
श्रीमतीले उसको हात अठाएर सुम्सुमाउन थालिन्, “किन–किन बुढा अझै बाँच्ने लाल्सा जागेर आइरहेछ, तिमिसँग अझैसँगै जिउने चाहाना बढेर आइरहेको छ । त्यो जवानीका दिन अझै दोहोर्याउन मन लागेको छ ।”
“उमेर हुँदासम्म, झगडा गर्दै बसियो, नबोली ठुस्किएरै बिताइयो । रहर अनि यौवन हँुदासम्म, तिम्रो मायाको, तिम्रो साथको कदर नै भएन । आज सम्झिन्छु, किन त्यस्तो भएको थिएँ होला ? अब समय छैन तर, तिम्रो अंगालोको चाहाना उर्लेर आउँछ । अहिले पछुतो लाग्छ ! मैले नै केही समर्पण गरेको भए, आफ्नो जिद्दी र घमण्ड त्यागेर, हाम्रो दाम्पत्य जीवनलाई प्रेमिल बनाएको भए ! कति रमाइलो बन्थ्यो होला हाम्रो जिन्दगी होगी बुढा ?”
“ए बुढा मलाई तिम्रो काखमा सुताउन...!”
उसले बुढीलाई काखमा सुतायो अनि कपाल मुसारी रह्यो..! उनीले एक्टक लोग्नेलाई हेरि रहिन, लाग्थ्यो, उनी आफ्नो लोग्नेको तस्वीर आँखामा उतार्न चाहन्थिन् ।
“तिमी यति मायालु रहेछौ, मैले कसरी तिम्रो माया बुझ्न सकिन बुढा...?”
“बुढा मलाई बचाउ न, म अझै बाँच्न चाहन्छु, मैले जिउन नसकेको जीन्दगी तिमीसँग अझै जिउन चाहन्छु ।”
श्रीमतिको प्रेमिल कुराहरूले टुट्दै जाँदै थियो उ । बाहिरबाट आफूलाई दह्रो देखाउन खोजे पनि आँखाले साथ दिरहन सकेन, परेलीको बाँध तोडेर आँशुको थोपाहरू बग्न थाले ...!
“पगली.....!” यति मात्रै त बोल्न सक्यो उ ! रोदनले भक्कानिएर थप बोल्नै सकेन । बिचरा ! के बोलोस् ? कसरी सम्झाओस् ? के भनेर मनाओस् ?
“आची...!” कति नसुहाएको रूँदा तिमिलाई बुढा....! न रोउ न...! मेरो प्राणलाई किन गाह्रो बनाउछौ प्यारे ! तिम्रो आँशुले यमराजको मन थोरै न पग्लिन्छ र...?”
“काश तिमिलाई म बचाउन सक्ने भए....!”
“मेरो पनि आयु तिमिलाई थप्न मिल्ने भए...!”
उ विस्तारै श्रीमतिको मुहारतर्फ झुक्यो, निधारमा चुम्यो । निकै बेर चुमी रह्यो ! “बुढा तिम्रो ओठ पनि जवानी ढलेसँगै चिसो भएछ, उहिले त कति तातो हुन्थ्यो तिम्रो ओठ....!”
तर उ बोलेन केवल चुमीरह्यो...! निश्चल ...!
“ए बुढा के भयो...? किन नबोलेको....? उसले लोग्नेलाई हल्लाउन खोजी, लोग्ने एकातिर लुड्कियो ।
“बुढा.....! ए बुढा....! के भयो....! ए केटा केटि हो हेर न तिमीहरूको बाउलाई के भयो....?”
“आमा ....! बुवालाई छातिको क्यान्सर थियो, लास्ट स्टेजको....! क्यान्सर मुटुसम्म फैलिसकेको थियो, कुनै पनि बेला मुटु बन्द हुन सक्ने अवस्थामा थियो । तपाईंलाई नभन्नु भनेर सबैलाई उर्दि गर्नु भएको थियो...!”
“अनि किन उपचार गरेनौ त बुवाको ? के कमी थियोे र उपचार गरेनौ बुवाको ?”
“हामीलाई पनि भन्नू भएको थिएन, खाली तपाईंको उपचारमा व्यस्त रहनु हुन्थ्यो । पछि अस्पतालमै बेहोस् भएपछि पो डाक्टरले भनेर थाहा पायौं । मृत्युलाई कुर्नु सिवाय कुनै उपाय थिएन बुवाको निम्ति ।”
“कति गाई प्राणी हुन सकेको बुढा, जिन्दगीभरी मेरो गनगन सुनेर बसेउ, कहिल्यै रिसाएनौ, जहिल्यै मलाई खुशी राख्ने अनेक उपाय गरिरहेऊ, आज जीवनको अन्तिम बाजी पनि आफैले मारेर गयौ होइन ? आफू मर्न लागेको थिएउ, र पनि मेरो सेवा गरिरहेउ ! हे भग्वान ! मलाई किन यति, कठोर, जिद्दी र घमन्डी बनाएछौ ?”
“उनको मायाको बदलामा मैले पनि थोरै माया दिएको भए ! केही मिठो बोली नै बोलिदिएको भए, मेरो के नै जान्थ्यो र ? मेरो अलिकति मुस्कान हेर्न र मेरो थोरै माया पाउन कति लालायीत हुन्थे ।”
“छोरी......?” उनीले मलिन स्वरमा छोरीलाई बोलाइन !
“हजुर आमा, म यही छु ।”
“नानी, तिमी पनि ज्वाइँ नसताउनु है, ज्वाइँ पनि तेरो बाउजस्तै छन्, एकदमै सुभानी, जति चिमोटे पनि कहिल्यै आइया भन्दैनन् । बुझ बाबू, समयको महत्व बुझ । गुमाएको पल फेरि फर्केर आउँदैन । जवानीको माया जवानीमै गर्नुपर्ने रहेछ । बुढेसकालमा त आफूले बिताएका रमाइला पलहरू, सम्झेर रमाउनु मात्रै हो । फेरि भोग्न पाइँदैन ।”
छोरीले लोग्नेलाई पुलुक्क हेरी, अनि लोग्नेको हात अठाइँ, हात मुसारी !
उता बुहारी पनि लोग्नेलाई प्रेमिल नजरले हेरिरहेकी थी । सायद उनीहरूले मन मनै एउटा प्रण गरिरहेला थिए, आपसी मायाले जीवन रंगीन बनाउने ।
“हे ईश्वर, अर्को जुनीमा पनि मलाई यिनकै दुलही बनाइदेऊ है, ता कि यो जुनिमा दिन नसकेको माया अर्को जुनीमा दिन सकु !”
“जाउ बुढा...! शान्तिसँग जाऊ, म पनि आउने छु पछि पछि...!”
लोग्नेको निश्चल शरीरलाई अंगालो मारेर उ यस्तै के–के बड्बडाउँदै रुन थाली, रोइ रही ।
आमा बुबाको यस्तो कारुणिक बियोग देखेर सबै सुँक सुँक रुन थाले । आफूहरू रुने चक्करमा आमाको आँशु सुकेको कसैलाई पत्तै भएन ।
(कथा समूहबाट)
Kamalpokhari, Kathmandu
Phone : 01-5326366, 01-5328298
Mobile : 9841293261, 9841206411
Email : madhyanhadaily59@gmail.com
सूचना विभाग दर्ता नं. : 807/074/075
© 2024 मध्यान्ह सर्वाधिकार सुरक्षित | Managed by Bent Ray Technologies