–बिदुर दाहाल
महँगो पैसा तिर्न कसैलाई रहर हँुदैन । सार्वजनिक विद्यालय तथा कलेजले गति छाडेर नै मानिसहरूको आकर्षण निजीमा भएको हो । नेपालमा दुई थरी शैक्षिक संस्थाले दुई थरी जनशक्ति उत्पादन गर्छन् । २०४६ साल अगाडिसम्म औंलामा गन्न सकिने निजी शैक्षिक संस्था थिए । बहुदलीय व्यवस्थाको पुनस्र्थापनासँगै देशमा निजी क्षेत्रको प्रवेश शिक्षालगायत अरु क्षेत्रमा भयो । एकथरी मानिस निजी शैक्षिक संस्थालाई गाली गर्छन् । गाली गरेर थाक्दैनन् । महँगो शुल्क लिने, किताबको भारी बोकाउने, घोकन्ते शिक्षा दिने भनेर आलोचना गर्छन् । सकिनसकी निजीमा छोराछोरी भर्ना गराउँछन् । निजीमा छोराछोरी पढाउनु गौरव र प्रतिष्ठाको विषय ठान्छन् । छोराछोरी राम्रो अङ्ग्रेजी बोल्छन् ! अनुशासित छन् ! भनेर दङ्ग पर्छन् । धनीहरू आफ्ना छोराछोरीलाई सकेसम्म महँगो विद्यालय तथा कलेजमा भर्ना गर्छन् । सार्वजनिक शैक्षिक संस्थामा पढायो भने गरीब र तल्लो वर्गसँग मात्र संगत हुन्छ, भविष्यमा राम्रा साथीहरू समेत हुँदैनन् भन्छन् ।
समाजमा हैसियत मापन कुन स्कुल तथा कलेजमा छोराछोरी पढाएको छ भन्नेबाट हुने गरेको छ । सरकारी तथा सार्वजनिक शैक्षिक संस्थामा पढाउनेलाई खिसी टिउरी गर्नेहरूको जमात कम छैन । सरकारी तथा सार्वजनिक विद्यालय तथा कलेजमा राजनीति हुन्छ, शिक्षकहरू पढाउँदैनन्, अल्छि छन्, कामचोर छन्, विद्यार्थीलाई केयर गर्दैनन् भन्ने आरोप आउँछ । त्यसैले निजीमा पढाउनु एकातिर बाध्यता हो । अर्कातिर सामाजिक प्रतिष्ठाको विषय पनि बन्दै गएको छ ।
वास्तवमा, सार्वजनिक विद्यालय तथा कलेज आलोचनाबाट मुक्त छैनन् । साँच्चिकै शिक्षकहरू राजनीति गर्छन् । व्यवस्थापन समितिको चुनाव, आम चुनावहरू जस्तै हुने गरेको छ । सरकारी विद्यालय तथा कलेज राजनीति गर्ने अखडा नै बनेका छन् । शिक्षक पार्टीका बफादार सिपाही बनेका छन् । शिक्षक तथा विद्यार्थीको राजनीतिले क्याम्पसहरू थलिएका छन् । शिक्षकहरू पढाउने/सिकाउने कामलाई भन्दा अरु कुरालाई महत्व दिन्छन् । सरकारी जागिरेका रूपमा लिन्छन् । विद्यार्थीको भविष्यप्रति जिम्मेवारी लिँदैनन् । यो साँचो हो ।
यिनै कारणले गर्दा सकिनसकी अभिभावकहरू निजी विद्यालयमा/कलेजमा छोराछोरी पढाउने गर्छन् । शुल्क महँगो भनेर गुनासो गर्न पनि छोड्दैनन् । निजी स्कुल÷कलेजलाई शैक्षिक माफिया, दलाल आदि भनेर आरोप लगाउँछन् । तर, कहिल्यै सार्वजनिक विद्यालय÷क्याम्पस राजनीति मुक्त हुनुपर्छ भन्दैनन् । सार्वजनिक स्कुल/कलेज सुधारिनु पर्छ भनेर आवाज उठाउँदैनन् ।
निजीलाई गाली गर्नुको सट्टा सार्वजनिक विद्यालय÷कलेज सुधारेर आफ्ना छोराछोरी त्यही पढाए हुने । सुधार गर्नुपर्छ भनेर नारा जुलुस गरे हुने । निजी स्कुलका सञ्चालकले घर घरबाट थुतेर भर्ना गर्न लाँदैनन् ! विद्यार्थी आएनन् वा विद्यार्थी भर्ना भएनन् भने निजी शैक्षिक संस्था आफै बन्द हुन्छन् । त्यसैले अरुलाई गाली गर्नुभन्दा सार्वजनिक शैक्षिक संस्था सुधारे हुन्छ । सार्वजनिक शैक्षिक संस्थामा शुल्क पनि तिर्नु पर्दैन । फाइदै फाइदा छ । यसो गर्न रोक्यो कसले ? त्यसैले सकिनसकी निजीमा छोराछोरी पढाउनुभन्दा सबै मिलेर सार्वजनिक शैक्षिक संस्थालाई राम्रो बनाएर पढाए के हुन्छ ? किन समाजले त्यतातर्फ ध्यान दिन सकेको छैन । के निजीलाई गाली गरेर समस्याको समाधान हुन्छ ?
Kamalpokhari, Kathmandu
Phone : 01-5326366, 01-5328298
Mobile : 9841293261, 9841206411
Email : madhyanhadaily59@gmail.com
सूचना विभाग दर्ता नं. : 807/074/075
© 2024 मध्यान्ह सर्वाधिकार सुरक्षित | Managed by Bent Ray Technologies