–राजेश भट्टराई
एउटा होटलमा बसेर कोक पिउँदै थिए, श्यामबहादुरले । भन्दै “उफ ! कति गर्मी हो, आज ।”
एकैछिनमा आए हर्कबहादुर । बसे उनकै अगाडि, भने “साहुजी फ्रिजको चिसो पानी ल्याउनु त ।”
“धेरै असिन पसिन हुनु भा’छ । कहाँ गएर आउनु भएको हो र ?” सोधे, श्यामबहादुरले ।
“मेरो सेखपछि बुढीले पेन्सन पाउने बनाएर आएको ।”
“ए, केमा जागिर गर्नुहुन्थ्यो र ?”
“सेनामा । अनि तपाईंले के काम गर्नुहुन्छ नि ?”
“अहिले त केही गर्दिनँ । तर, पहिला तपाईंलाई मैँले दुश्मन भन्थेँ । अहिले त भन्दिनँ । मिल्नुपर्छ, भन्छु ।”
“हैन, कहिले भन्नु भयो दुश्मन ? पहिलो चोटी त हुँदैछ, तपाईं र मेरो भेट ।” अचम्म मान्दै सोधे ।
“प्रत्यक्ष भेट त पहिलो चोटी भएको हो । तर, अप्रत्यक्ष भेट पहिले पनि भएको हुनसक्छ ।”
“कहिले ?”
“द्वन्द्वकालमा । म माओवादी सेनामा थिए ।”
“ए.......” लामो बोली बोले । “ल हुन्छ त, भेट भैहाल्यो, संयोगवश । बरु सुनाउनुस् । कहाँ कहाँको लडाईं लड्नु भयो ?” सोधे उनले ।
“लडियो । देउरालीको चौकी हान्दा लडियो । पिपलबोटको ब्यारेक हान्दा लडियो । पश्चिम जिल्लाको सदरमुकाम हान्दा लडियो । अरु छिटफुट लडाईं त, कति लडियो, कति ।”
“हो र ? तपाईंहरुले पश्चिम सदरमुकाम हान्दा त, म पनि त्यहीँ थिए नि । प्रहरी कार्यालय, अदालत, मालपोतलगायत अरु धेरै सरकारी कार्यालयत ध्वस्त पारिदिनु भयो ।”
“अँ सिडियोलाई पनि अपहरण गरेर लगियो । बैंक हानेर दुई करोड पनि लुटियो । ब्यारेक कब्जा गर्न चाहिँ तपाईंहरुले दिनु भएन । अनि कहाँ बसेर लड्नु भएको थियो नि तपाईं ?”
“गेट छेउको सेन्ट्रीमा ।”
“हो र ? मलाई पनि त्यतैतिरबाट लड्न खटाएका थिए कमाण्डरले । तर, तपाईं त गजबले लड्नु भयो । हामीलाई अगाडि बढ्नै दिनु भएन ।”
“त्यति नगरेको भए त, कहाँ बाचिन्थ्यो र ?”
“त्यो त हो । तर, आफूूँ बाँच्न तपाईंले मेरै आँखा अगाडि मेरा दुई जना साथी मारिदिनु भयो ।”
“को–को ?”
“एउटा मेरो मित बाको छोरा र अर्को मेरै श्रीमती ।”
“हो र ? दुःख लाग्यो ।”
“केही छैन । त्यो बेलाको परिस्थिति नै त्यस्तै थियो । तपाईंले हामी तिर लगातार फायरिङ्ग गरिरहेको अवस्थामा पनि भाई अगाडि बढ्यो । छातीमा गोली लागेर ढल्यो । श्रीमती कुप्रो परेर भएपनि अगाडि बढ्न खोजिन् । टाउकैमा गोली लाग्यो ।” दुःखी हुँदै भन्यो ।
“अनि तपाईंले के गर्नु भयो त, त्यस्तो हुँदा ?”
“आक्रोशित भएर ग्रिनेड फाले तपाईं तिर, तर भेट्दै भेटेन । अलि टाढा हुनु हुँदो रैछ । बरु तपाईंले हानेको गोली धन्यै लागेन, कानै निरबाट गयो ।”
“अनि फेरि बिहे गर्नु भएन ?”
“शान्ति प्रक्रियामा आएपछि गरेँ । एउटा छोरा र एउटी छोरी छिन् ।”
“अनि सेना समायोजन रोज्नु भएन ?”
“रोजिनँ । हिजो लडेकाहरुसँग आज एकै ठाउँ सँगै, कसरी मिलेर बस्न सक्छु र ? जस्तो लाग्यो । स्वेच्छिक अवकाश रोजेर पैंसा लिए । यहाँ केही गर्न खोज्दा वातावरण मिलेन । दुई वर्षपछि विदेश गएँ । अहिले तीन महिनाको छुट्टीमा आएको ।”
“ए अनि राजनीतिलाई के गर्नु भा’छ त ?”
“छोडिदिएँ । नेताहरूले हामीलाई मात्र लडाए । देश बनाएनन् । आफूू र आफ्ना परिवारलाई मात्र माथि पुु¥याए । अहिले त, ति नेताहरु देख्दा पनि रिस उठ्छ ।”
“ल ल अब साथी बनौँ । फेसबुक चलाउनु हुन्छ ?”
“चलाउँछु ।”
दुवैले एकअर्कालाई ‘एड’ गरे ।
“ल अबबीच बीचमा कुरा गर्दै गर्नुपर्छ है । दाजुभाई जस्तो बनेर” भन्दै हिँडे हर्कबहादुर ।
Kamalpokhari, Kathmandu
Phone : 01-5326366, 01-5328298
Mobile : 9841293261, 9841206411
Email : madhyanhadaily59@gmail.com
सूचना विभाग दर्ता नं. : 807/074/075
© 2024 मध्यान्ह सर्वाधिकार सुरक्षित | Managed by Bent Ray Technologies