–मेघराज भट्टराई
जातीय द्वन्द्वले धेरै देश बिखण्डित भएका छन् । इतिहास साक्षी छ ति देशका जनताको जीवन समाप्त भएका छन् । एक झट्कामै शहर बस्ती खण्डहरमा परिणत भएका छन् । त्यसको अन्तिम परिणाम अस्तित्व नै समाप्त भएका छन् । यस्तै, धार्मिक द्वन्द्वले करोडौं मानिसको रगत बगाएको छ । भारत र पाकिस्तान विभाजन धार्मिक कारणले भएको थियो । त्यो विभाजनमा रेल गाडी भरी लाश आउने जाने गरेका थिए । हिजोसम्म भाइचारामा बसेका चाचा चाची, मामी मामू, फूपी भाईजान एकाएक दुस्मन कसरी किन कसले बनायो ? यसको जानकारी कसैलाई थिएन ।
एक अर्काको रगत बगाउने, हत्या गराउने योजना फोहोरी राजनीतिको शिकार बनेको थियो । त्यो राजनीति अङ्ग्रेजको इसारामा नेहरू र जिन्ना गान्धीहरूले गरेका थिए । मानवता भाइचाराका शान्ति प्रिय जनता किन यति अराजक भए भन्दा यही गलत राजनीति कै कारण थियो । हाम्रो देशमै पनि गाउँ घरमा सबैले साइनो लगाएर सम्बोधन गरेका हामी बाह्य लगानीकर्ताको पैसा खाने कथित क्रान्तिकारी भनाउँदाहरूको भ्रमजालमा फसेर जातीय घृणा फैलाई देशभित्र अनियन्त्रित आगो लगाउने शुरु भयो । आज पनि यो विषय सेलाएको छैन । कहीँ कतै कसैको व्यक्तिगत स्वार्थ पूरा गर्नको लागि जति बेला जे पनि हुन सक्छ ।
आफूलाई अन्तर्राष्ट्रिय जाति भन्ने कथित क्रान्तिकारीहरू किन जातीको नामबाट राजनीति गरिरहेका छन् ? किन की उनीहरूसँग कुनै पनि मुद्दा जीवित छैन । उनीहरू निर्माण रचनाका पक्षपाती होइनन् । जहिले पनि आरोप दोस अरु माथि थोपरेर आफू पानीमाथिको ओभानो हुने यिनको नानीदेखि लागेको बानी हो । जातीय राज्य, धार्मिक राज्य, भाषिक राज्यभन्दा सम्पूर्ण जातजाति, भाषाभाषी, धर्म संस्कृतिको एक देश, जहाँ एकले अर्काको सम्मान गरोस्, सबै धार्मिक पर्वहरूलाई अपनाउन सकियोस् । विविधताभित्र एकता खोजौँ ।
अफगानिस्तान, पाकिस्तान, भारत, बंगलादेश, श्रीलंका जस्ता मुलुकको इतिहास अध्ययन गरी आफूलाई कसरी सुरक्षित राख्ने भन्ने चिन्ता र चिन्तनबाट हामी एक भए मात्र यो राष्ट्रको प्रगति हुनेछ । अन्यथा कहीँ जातीलाई पहिचानसहितको राज्य त मिल्ला देश हराउने छ । जब देश हराउँछ यसले कसैको भलो गर्ने छैन । १२८ जाति भएको यो मुलुक कतिलाई राज्य दिएर चलन सकिएला ? हाम्रो समाजमा दलित भनेर मान्छेलाई कुकुरभन्दा तल राखेर सामाजिक अपराध गरेका छौं । त्यसको सजाय हामीले पाउनु पर्छ । त्यसको लागि हामीले यो देशमा यो शासन व्यवस्थाको अन्त्य र नयाँ जनवादी व्यवस्था ल्याउनै पर्छ ।
जुन देशमा जाति, भाषा, धर्मलगायतको नाममा राजनीति भइरहन्छ, त्यहाँ कहिल्यै शान्ति कायम हुन सक्दैन । विश्वका विभिन्न देशका उदाहरण हेर्दा पनि जहाँ युद्ध चाहिएको छ, त्यहाँ यस्ता एजेन्डा अघि सारिन्छ । २१औं शताब्दीको चेतनाअनुसार सबै जातजाति, भाषाभाषी र धार्मिक समुदायको संरक्षण गर्नु, सबैलाई उचित सम्मान गर्नु आवश्यक हो, तर त्यसको नाममा राजनीति गर्नु कदापी सही होइन ।
जसरी यसअघि बाह्य शक्तिको योजनामा देशमा जातीय द्वन्द्व रोप्न खोजियो, मिलेको समाजलाई बिखण्डित पार्न खोजियो, त्यसबाट सिक्दै हामी सच्चिनु नै पर्छ । समाजलाई विग्रहको बाटोमा जानबाट फर्काउनै पर्छ । यदि समयमै ध्यान दिइएन भने हामी पनि अरुका निम्ति उदाहरण मात्रै बन्नेछौ ।
Kamalpokhari, Kathmandu
Phone : 01-5326366, 01-5328298
Mobile : 9841293261, 9841206411
Email : madhyanhadaily59@gmail.com
सूचना विभाग दर्ता नं. : 807/074/075
© 2024 मध्यान्ह सर्वाधिकार सुरक्षित | Managed by Bent Ray Technologies