डा. ईश्वरमणि अधिकारी

जान्छु भन्नेहरू 
भन्छन् तर जाँदैनन्
जसरी जूनले जान्छु भन्छ
जान्छ, फर्किरहन्छ 
नदी, गइरहन्छ एकतमास 
बादल भएर फर्कन्छ ।

यादहरू मात्रै हुन् 
जो जान्छु भन्दैनन्
र, जाँदैनन् पनि
मात्र आइरहन्छन् ।

भन्दिनँ म
‘करिमले ठग्यो’ त भन्दै भन्दिनँ 
बदलामा यस्तो भन्न रुचाउँछु
– ‘जे प्राप्त छ, त्यो पर्याप्त छ
जे प्राप्त छैन, त्यसको मोह पनि छैन’
र पनि सक्दिनँ म 
जाऊ भन्न 
जान्छु भन्नेहरूलाई पनि । 

जो जहाँ भए पनि 
समयभन्दा छिटो 
कोही ब्युँझन्न धरामा 
र, ब्युँझिएको अभिनय 
निदाएको भन्दा घातक हुन्छ ।

जानेहरू सम्झेर किन दुखी हुनु ?
जो गएकै हुँदैनन् 
किन दुख्नु बेफ्वाँकमा ? 

त्यसो त
दुःख छ र सुखको अर्थ छ
दुःखबाट निःशरण भ्रमबाहेक केही हुनै सक्दैन ।

उडिजाने चराहरू
गए जस्ता देखिन्छन् तर गएका हुँदैनन् 
पुतलीहरू फूलदेखि उडे पनि 
उड्ने आखिर फूलैसम्म हो । 

जानेहरू हो
जानै नै भए जानू
तर, याद लिएर नजानू ल !

पोखरा