नेकपा माओवादी केन्द्र निकट विद्यार्थी संगठन अनेरास्ववियू (क्रान्तिकारी) को २३औं राष्ट्रिय सम्मेलन त्रिभुवन विश्वविद्यालयको स्मृति हलमा सुरु भएको छ । बिहीबार सुरु भएको यो सम्मेलनले अनेरास्ववियू (क्रान्तिकारी) को नयाँ नेतृत्व चयन गर्नेछ भने संगठनको नयाँ कार्यदिशा तय गर्नेछ । यद्यपि नेतृत्व परिवर्तन सहित हुने सम्मेलनमा अरु पक्ष ओझेलमा पर्ने गर्छ । त्यसैले अनेरास्ववियू (क्रान्तिकारी) को यो सम्मेलन पनि नेतृत्व परिवर्तनकै मुद्दामा बढी केन्द्रीत हुने पक्का छ । पार्टीको हस्तक्षेपमा निर्विरोध नेतृत्व चयन हुन्छ अथवा २३ सय बढी प्रतिनिधिको मतबाट नयाँ नेतृत्व आउँछ भन्ने चासो सम्मेलन सुरु हुनु अगाडि नै देखिएको थियो । अझ माओवादीभित्र रहेको गुटगत राजनीति यो सम्मेलनमा पनि देखिएको छ । अध्यक्ष प्रचण्डले कसलाई साथ साथ देलान् ? नारायाणकाजी श्रेष्ठ, देव गुरुङ, जनार्दन शर्मा र वर्षमान पुन निकटका उम्मेद्वार मध्ये कसले जित्ला ? यिनै चासो वरिपरी सम्मेलन सुरु भएको छ ।
केही दिनभित्रै माथि उल्लेखित चासोको निराकरण हुनेछ । यसअघि २१औं सम्मेलनमा मतदानबाट नेतृत्व चयन भएको थियो । त्यस बाहेकका महाधिवेशनमा निर्विरोध हुने गरेको छ । पार्टी नेतृत्वले अगाडि बढाएकै व्यक्तिको नेतृत्वमा समिति घोषणा भएर सम्मेलन सकिने गरेको थियो । यो सम्मेलनले जुनसुकै विधि अपनाएर भएपनि नेतृत्व चयन गर्नेछ । त्यसपछि पार्टी राजनीतिसँग जोडिएर गरिने तमाम जिज्ञासा हल भएर जानेछ । तर नेतृत्व चयनका कारण ओझेलमा पर्ने नीतिगत प्रश्न भने सम्मेलन पश्चात् पनि कायमै रहनेछ । मुलुकको शिक्षा प्रणाली, शैक्षिक नीति तथा कार्यक्रम, राज्यको लगानी लगायत तमाम प्रश्नहरुले सम्मेलनबाट हलन हुने देखिदैन । अझ विद्यार्थी राजनीतिकै भविष्य र आवश्यकताबारे कुनै बहसको संभावना देखिन्न ।
जबकी अहिलेको आवश्यकता भनेको शैक्षिक नीतिमाथि गम्भीर विमर्श हो । किनकि हाम्रा किशोरहरुले देशको विश्वविद्यालयप्रति विश्वास गरिरहेका छैनन् । नेपालका विश्वविद्यालयहरुले विद्यार्थी नपाउने, तर विशेद पढ्न जाने विद्यार्थीहरुको लर्को लाग्ने प्रवृत्ति बढ्दो छ । पढ्दै र कमाउँदै गर्ने अवसरका कारण विकसित देशतिर युवा पलायनको लहर डरलाग्दो छ । यहाँ समयमा परीक्षा सञ्चालन नहुने, शिक्षा नीगित विभेदकारी हुने, पढाइ सिध्याएपछि पनि अवसर नपाउने, विश्वविद्यालयहरुमा अतिराजनीतिकरण हुने जस्ता समस्या देखाएर युवाहरुले देश छोडिरहेका छन् । शैक्षिक गुणस्तर कमजोर बन्नुमा दल निकट विद्यार्थी संगठनहरुमाथि पनि गम्भीर आरोप छ । त्यसैले सम्मेलनको मूल उद्देश्य शिक्षा क्षेत्रमा आमुल परिवर्तन हुनु पर्ने हो । विदेशिएका युवाहरुलाई यही रोक्न सक्ने योजना प्रस्तुत गर्ने व्यक्ति विद्यार्थी संगठनको नेतृत्वमा पुग्ने अवस्था सिर्जना गर्नुपर्ने हो । तर देखिएका र सुनिएका परिस्थितिलाई हेर्दा माओवादी निकट मात्र नभएर अरु कुनैपनि विद्यार्थी संगठनको नेतृत्वमा त्यस्ता व्यक्ति पुग्न सकिरहेका छैनन् । बरु पार्टीका नेतालाई खुशी बनाउन सक्ने व्यक्तिले विद्यार्थी संगठनहरु कब्जा गरेका छन् । जसको परिणाम मुलुकको शैक्षिक संस्थाहरु रिक्त हुने र युवा जति विदेशिने भइरहेको छ ।
