–अच्युतमान सिंह प्रधान ‘उत्सुक’, काठमाडौं
मर्नुपर्छ सबैले, जन्मे पछि एक दिन
छोड्नुपर्छ सबैले, यस घर्तीलाई अवश्य एक दिन
खाली हात आएर, खाली हात नै जानु पर्छ एक दिन
तर, पनि गर्छन् किन, मानिस लोभ लालच ?
किन बिर्सन्छन्, मानिस मानवतालाई
किन कमाउँछन् यति धैरै ?
आखिर खाने हो पेट भरि नै हो
अनि किन थुर्पाछन् यति धैरै धनसम्पत्ति, सात पुस्तेलाई पुग्ने गरि ?
यति धैरै सम्पत्ति आर्जन गरे पनि, किन सुत्न सक्दैनन् मस्तसँग ?
न छ हुन्छ मन मा शान्ति, न त हुन्छ तनमा सुख
छ त केवल, शरिरमा रोगको खानी
बुझेका छन् सबैले, गर्नु हुँदैन अधर्म भनेर
तर, पनि गर्छन् किन, बुझ पचाएर यि सबै कुरा ।।
गर्नुपर्छ त्यो काम, जुन गर भन्छ अन्तरआत्माले
गर्नु हुँदैन कहिले त्यो काम्, जुन दुत्र्काछन् अन्तर आत्माले सधैं
अनि पो बन्छ मानिस, खुशी र सुखी सधैँ
अनि पो हुन्छ, मनमा शान्ति र तनमा सुख सधैँ ।।
