-भारती न्यौपाने

अनन्त चिन्तन र स्तम्भित विचारको तापले 
बरफ जस्तै पग्लिएर
जब म तिमीभित्र उभिएँ 
जलाशय जस्तै तरल तिम्रो हृदयमा 
एउटा पानीको घर बन्यो ।

जतनले वर्तनको आकारमा रहने 
सृष्टिको प्रक्रियाबाट  
निरन्तर कोसिस गरिरहँदा  
अनेक रूपमा रूपान्तरित भए थोपाहरू
कहिले पवित्र कलस
त कहिले गन्धा नाली
कहिले आचमनीबाट झर्ने 
पञ्चामृतको थोपोझैं
त कहिले सडक पखालिरहेको बेग
निरन्तर सल्बलाइरह्यो 
हृदयमा उभिएको पानीको घर ।

पवित्र जलाशयबाट उठेका कैयौं
पानीका फोकाहरू जीवन नपाउँदै
पट्ट फुटेर पानीमै बिलाए ।

समयले खोजेको परिवर्तन 
विचारका उध्र्वरेखाबाट उक्लिएर
कहिले तिमीबाट ममा 
कहिले मबाट तिमीमा
अविचलित बदलिरहे ।

समयको रेखाबाट उठेका
जीवनझैं फोकाहरू
फुटेर पानीझैं बनिरहे
उभिएकाहरू स्थिर बनी उभिइरहे
पग्लिएर कोही नदी भई बगिरहे
कोही जमेरै बरफझैं बनिरहे ।

जीवनका गीतझैं  
पानीका घरहरू
तरल हृदयमा ध्वनित भइरहे
कहिले तिमीभित्र त कहिले मभित्र 
एउटा पानीको घर बनिरह्यो ।

प्रकृतिको काखमा एउटा जीवन 
जन्म र मृत्युको चक्रमा 
पानीको घर बनाइरह्यो 
अनन्त चिन्तन
र स्तम्भित विचारको तापले 
बरफ जस्तै पग्लिएर
जब म तिमीभित्र उभिएँ 
जलाशय जस्तै तरल तिम्रो हृदयमा 
एउटा पानीको घर बन्यो ।